Hiç unutmuyorum; yıl 1997. Mina’dan izdiham olduğu ve 300’e yakın hacının öldüğü haberleri gelmişti. Bayram için İstanbul’da bulunan babamla birlikte gazeteye gitmiş ve oturup bir değerlendirme yazısı kaleme almıştım. Aradan tam 18 yıl geçmiş. Bu defa hac vazifesi için Mekke’deyim.
İki gün önce yaşadığım hadisenin yönlendirmesiyle izlenim-yorum arası bir yazı kaleme alıyorum bu haftalık. Medine’deyiz. Daha önceden tanıdığım ve ailecek dost olduğumuz bir esnafın ziyaretine gittim. Bizden az önce dükkâna alış-veriş için gelmiş Bosnalı Müslümanlarla ilgileniyordu ama beden dili hariç
Allah nasip etti. 30 kişilik bir grupla New York’tan yola çıktık hac için. Mısır aktarmalı uçağımız. Kahire Havalimanı hac terminalinde bekliyoruz. Havaalanındaki düzenleme çok güzel. Oldukça kalabalık. Özellikle Afrika kökenli Müslümanlar da bizim gibi Mısır bağlantılı uçuş saatlerini bekliyorlar. Kimileri
Nice zamandır havuz medyasını takip etmiyorum. Bazı haber sitelerinin ilginç bulduğu ve alıntılayıp okuyucularına sunduğu yazılara bakıyorum. Geçenlerde A.Dilipak “Hangi adaya oy vermeli” başlıklı yazısında, “Milletvekili, belediye, teşkilat, işadamı arasında bir kumpas kurup oligarşik bir yapı oluşturuyorlar. Bütün partilerde bu
Daha önce yazdım, yeri geldi meselenin önemine binaen bir kez daha yazayım. Ağanın biri köyünde büyükçe bir konak yaptırmış. Açılış günü köyde yaşayan herkese yemek vermiş. Çoluk-çocuk, kadın-erkek, akıllı-deli. Deli dedim, lafın gelişi değil, gerçekten deliyi de davet etmiş çünkü
Yıllardır tanışırım kendisi ile. 2 saatlik bir araba yolculuğunda sağdan-soldan muhabbet ediyoruz. Gündem yok. Sonbaharın girmesiyle renk değiştirmeye başlayan ağaçlar oluyor bazen muhabbet konusu; bazen de tweet’e düşen ülkemizle alakalı can alıcı bir konu. Size de tavsiye ederim dostlarınızla bu
Kırgızistan’ın unutulmaz edebiyatçısı Cengiz Aytmatov, Toprak Ana isimli eşsiz romanında “İnsanlar savaşmadan, kavga etmeden yaşayamazlar mı?” sorusunun cevabında şöyle konuşturur toprağı. İnsan olan herkesin, hem de her gün aklına gelen sıradan ve basit bir soru bu; ama cevap öyle değil.
Küllü âtin karîb” denir Arapçada. Bir deyim bu. “Her gelecek yakındır.” demek. Evet, her gelecek yakındır. Kendimiz söz konusu olunca çok ama çok uzak gördüğümüz, yanımızda ismi geçtiği an sürekli başkalarının üzerine attığımız ölümün bile yakın olduğu yerde, senede bir
“Hazreti Muhammed bugün yaşıyor olsa, saraya girer mi? Bu akşam orada hissettim ki kesinlikle giderdi.” Sözün sahibi İhsan Özkes. Emekli müftü. Müstafi CHP milletvekili. Neden diye soruyorsunuz. Cevap veriyor: “Çünkü orada sünnetten emareler çok.” 4-5 gündür bu sözler tartışılıyor. Tartışmayı
Radıyallahu anhü”, “Allah ondan razı olsun.” demek. Sonundaki zamir muhatabı gösteriyor; anke derseniz senden, anhüm derseniz onlardan, anküm derseniz sizden razı olsun demek. Allah, sahabe-i kiram için kullanıyor bu cümleyi, “Allah onlardan razı, onlar da Allah’tan razı” diyerek. Bir hakikatin
