Prof. Dr. Ali Fuad Başgil’in “Yakın Maziden Hatıra Kırıntıları” isimli kitabından bazı bölümleri aktarmak istiyorum… “Bahtiyar o milletti ki, başında bilgili, namuslu ve feragat sahibi devlet adamları vardır…” takdimi ile giriş yapıyor ve diyor ki: “İsviçre’ye ayak bastığınız andan itibaren
1968’lerde bir gençlik hareketi vardı. 68 Kuşağı denilen bu hareket dünyaya yayıldı… Bizde nasibimizi aldık. 1980 darbesine kadar hatta daha sonraları bunların bilhassa inkarcı kesimiyle pek çok münakaşa ve münazaralarımız oldu. Herşeyden bir itiraz ve inkâr kapısı açmaya çalışıyorlardı. Bir
Bundan 15 sene önce Roma’da PİSAİ’de master yapan bir arkadaşımız, derste bir profesörün Duha Suresini okurken gözlerinin yaşardığını, “Bunda İlahî bir güzellik elbette var!” dediğini söylemişti. PİSAİ, Vatikan tarafından 1930’lu yıllarda Tunus’ta kurulmuş ve 1965’te Roma’ya taşınmıştı. 1997 Martında biz
1990’nın başında (hem de 1966’da yeni bir dünyanın kuruluş rüyasının görüldüğü yerde), sefine-i Nuh’a benzer bir ilim yuvasının terasında gecenin iki buçuğunda Kafkaslara doğru binlerce ışık hüzmesinin uçaklar şeklinde uçuşup gittiği, gaybın ve geleceğin sürmeleriyle sürmelenmiş bir göz tarafından müşahede
Çağlayan dergisinin Mart 2018 sayısı çıktı. Kapağında da: “Tasaya ne gerek bu muvakkat bir hazandır, Geldiği gibi savulacağı da ayandır; Geceyi nehar, kışı da bahar takip eder, Bu, değişmeyen âdet-i Rahîm u Rahman’dır.” “Kendiyle Yüzleşmek Peygamber Ufku-2” başlıklı başyazıda M.
Bir profesör, asistanına bir meseleyi anlatırken kütüphanesindeki kırmızı kapaklı Risalelerin içinden, “Kara kaplı Kastamonu Lâhikasını bulup getirmesini” istiyor. Kastamonu Lâhikası gözünün önünde durduğu halde bir türlü kitabı bulup getiremiyor. Çünkü hep kara kitap arıyor… İşte insanların kafaları bir yanlışa kotlanıp
1966 sonbaharı, okullar yeni açılmış. İzmir İmam-Hatip ve İlahiyatta Talebe Yetiştirme Yurdunun talebeleri okuldan gelmiş ve Kestanepazarı Yurdunun sınıflarında mütalaadalar… Yurt Müdürü, Müdürlük binasının önünde sandalyede oturuyor. Karşısında da iki misafiri var. Birisi resmi kıyafetli bir üsteğmen. Meşrep muhalefetiyle Yurt
Bediüzzaman Hazretleri “Güzel gören güzel düşünür, güzel düşünen hayatından lezzet alır.” diyor. Mesnevi-i Nuriye’de ise: “Kırk sene ömrümde, otuz sene tahsilimde yalnız dört kelimeyle dört kelam öğrendim; tafsilen beyan edilecektir. Burada, yalnız icmâlen işaret edilecektir. Kelimelerden maksat, mânâ-yı harfî, mânâ-yi
Üstad Bediüzzaman Hazretleri eski eserlerinden Münazarat’ın ilk baskısında bir misal getiriyor diyor ki: “Bir belağ başı (bütün civar köylere su yetiştiren su kaynağı büyük bir pınar) çok zaman bakımsız kalıp içine kötü şeyler düştüğü için onu temizleyip pislikleri içinden çıkardıktan
Kuşlar girdikleri yerlerde hep üst delikleri ararlar, ama alt delikleri hiç araştırmazlar… Maalesef çıkış bulamadıkları için ölür giderler. Halbuki alt kısımlarda pek çok çıkış yerleri bulunur. Aslında “selamet yolları” çoktur: “İşte size Allah tarafından bir nur ve hakikatleri açıklayan bir
