Vaktiyle Pang-Mei Chan’ın yazdığı “Bound Feet and Western Dress” (Küçültülmüş Ayaklar ve Batılı Elbise) isimli kitabı bir grupla beraber okuyup tartışmıştık. Kitap yazarın geleneksel Çin kültürü ve önü gelen modernizm arasında sıkışıp kalan hayat hikayesini anlatıyordu. ‘Ayak bağlama’ Çinlilerin eskiden kız
Yedinci sınıftaki oğlum Cuma günleri daha mutlu olurdu oysa. Problemlerin hiç üzerinde durmaz, varsa bile bunlar bir süre sonra kendiliğinden çözülüverirdi. Belki o da hemcinsleri gibi her şeyin her zaman yolunda gittiğine inanıyordu. Bu yüzden olsa gerek, “Nasıldı?” sorusuna, “İyi, güzel”
Sana seslenmek istiyorum bir kere daha. Duyar mısın, duymaz mısın bilemem ama. Varsa istidadın, kaldıysa az, biraz vicdanın, belki bir fısıltı yankılanır kulaklarında. Yüreğinin bir köşesinde belirir belki küçük bir merhamet kıvılcımı… Mümkün olur mu? Yaradan neyi diler de olmaz
Çok sevinçliydi, çok. Yıllar sonra işi olmuştu. Anası, babası, akrabaları gibi yazın tarlalarda çalışmayacak, bu yıl mahsul ne olacak diye beklemeyecek, baharda soğuk vurur mu, yağmur ne kadar yağacak diye dertlenmeyecekti. Hayvanların pisliğini temizlemek yoktu artık. O kokuların içine girmeyecekti.
Bu yazıda Massachusetts eyaletindeki Barış Adacıkları Enstitüsü bayanları ile Central Reform Temple bayanları arasında kurulan samimi dostluğun hikayesini anlatmak istiyorum, yani Sisters in Spirit’in diger bir deyişle ruh (kız) kardeşlerinin hikayesini. İki kurumun bayanları arasındaki “Sisters in Spirit”i meyve verecek
“Başörtünü çıkarmayı hiç düşündün mü?” dediğinde , “11 Eylül sonrasında da sormuştun aynı soruyu” deyip gülüyorum. Sue anlıyor “Hayır” demek istediğimi. Her terör saldırısından sonra selamı sabahı kestiğimiz bir kaç tanıdık olur. Samimiyeti ilerlettiğimi düşündüğüm Fransız arkadaşım, geçenlerdeki Charlie Hebdo
Konuyu ‘öğrenci’ olarak daraltmadan önce New York’ta olmaktan bahsetmek isterim. Çünkü burada kaldığınız sürece hayat boyu unutulmayacak deneyimler yaşayacak ve farklı biri olarak ülkenize döneceksiniz. Geldiğim günden bu yana birçok kişiyle konuştum. Yolunuzu çizmek ve neler yapmanız gerektiğine sağlıklı karar
Son zamanlarda internet üzerinden oynanan oldukça meşhur bir oyun var. İsmi Agar.io. Oyunu bilenleriniz biliyordur ama bilmeyenler için kısaca şöyle anlatalım. Eskilerin harita metod defteri diye bildikleri kareli defter tarzı beyaz bir zeminde rastgele dağıtılmış küçük noktalar var. Bu küçük noktaların
Sonbaharın çok yakıştığı bir kuzey Amerika şehrinde anadilim olmayan bir dilde sakin bir ikindi vakti bir kafede otururken döküldü o kelimeler: “Bir tanrının varlığına inanmıyorum.” Binbir özürle “offend” edilme (incitme) maksadı güdülmeden söylendiği defaatle zikredildi. Göz göze bakıyorduk bunlar olurken,
Hocaefendi bir sohbetinde Mefisto ile Faust’un mücadelesinde insan için şöyle demişti: …ve insan aldandı… Alay-ı illiyyin ile esfeli safilin arasında mekik dokuyan insanoğlunun yolculuk macerası haset, kıskançlık, kibir ve enaniyetle birleşince hayvandan aşağı bir noktaya varması mukadder. Bu ise asıl
