“Sükût etmek gibi âlemde, nâdâna, cevâp olmaz.” Merhum Mehmet Akif hangi dertten muzdaripti “Ağzım kurusun… Yok musun ey adl-i İlâhî!” derken? Ya da “Bir nur-i nazar yok mu ki baksın bacasından? / Bir yıldız, İlahi! Bu ne zulmet bu ne
“Ölür ise ten ölür canlar ölücü değil” Geceydi… gecenin karasına kara çalıyordu gelen haber. Sonrası telaş… sonrası acı… sonrası umut… sonrası umut… Haberi veren mi daha çok yaralıydı, alan mı? Giden mi, kalan mı? En yakınındaki mi, en uzakta duran
“Hükm-ü kazaya zerre kadar yok inadımız” İsra suresi 11. Ayet; “İnsan bazen şerri, tıpkı hayrı istercesine ister. Pek acelecidir bu insan!” Yaptığı iş ne kadar doğruydu, yapılan işin ne kadar ehliydi bilinmez ama gece çekilen tefeülde karşısına çıkıvermişti bu ayet.
“Ne ararsan bulunur /derde devadan gayrı” Bunca devahi mi büyük, dertsizliğim mi, bela nev’inden? Hissizlik ne acı, aymazlık ne kötü haslet, Allah’ım affet… Kardeş bellediğim insanlar gözümün önünde benzerine az rastlanır bir zulümle imtihan olurken bırak sırılsıklam bir seccadeyi, riya
