Sana seslenmek istiyorum bir kere daha. Duyar mısın, duymaz mısın bilemem ama. Varsa istidadın, kaldıysa az, biraz vicdanın, belki bir fısıltı yankılanır kulaklarında. Yüreğinin bir köşesinde belirir belki küçük bir merhamet kıvılcımı… Mümkün olur mu? Yaradan neyi diler de olmaz
Hocaefendi bir sohbetinde Mefisto ile Faust’un mücadelesinde insan için şöyle demişti: …ve insan aldandı… Alay-ı illiyyin ile esfeli safilin arasında mekik dokuyan insanoğlunun yolculuk macerası haset, kıskançlık, kibir ve enaniyetle birleşince hayvandan aşağı bir noktaya varması mukadder. Bu ise asıl
Hayallerimiz vardı sonsuz ve sonsuza müteveccih. İdeallerimiz vardı ebedlere bakan, gayret ve himmetlerimiz vardı ukbaya dönük. Yarınımız vardı bizim, hem çok yakın hem uzak, ama bugünden daha hayırlı olduğu muhakkak. Yarınımızda sevdiklerimiz vardı özlediklerimiz, hatırladıkça iç çekip burnumuzun kemiğinin sızladığı
Emanet, emin ve güvenilir olma demek. Emin olma peygamberlerin en önemli vasıf ve ahlak-ı âliyelerindendir. Allah emindir. Emin olana, mü’min denir. Yani el-Mü’min olan Allah, güvenilir kuluna kendi ismini vermiş ve Mü’min diye vasıflandırmıştır. İslam, El-Mü’min olan Allah’ın (cc) Cibril-i
Hizmet hareketine gönül bağlamış kara sevdalıların derdi ne? İslamın üç temel esası olduğunu anlatır Kur’an-ı Kerim Asr suresinde. Bunlar; iman, ameli sâlih ve hakkı tavsiye etmedir. Genel hatlarıyla ifade edilen bu hakikatler bir bütündür ve tecezzi kabul etmez. Müslüman bunların
Zulmün, hasedin, kinin, nefretin olduğu yerde ‘insâf’ demenin bir manası olur mu bilmezdim. Şimdi gördüm ki olmazmış. Bir kaç gündür Türkiye’deyim. Hava, hani derler ya kurşun gibi. Evet aynen öyle. Bir taraftan seçimin heyecan ve gerginliği, beri taraftan hizmet hareketine
Ticaret ve ziraat için gönderildik yeryüzü sürgününe. Asıl vatanımız aslımıza uygun, sonsuz… Zira fani hayatta hiç de fani gibi yaşamaz/yaşayamaz insanoğlu. Ruhunda saklı bulunan sonsuzluk bestesini mırıldanarak sürdürür hayatını. Onun için sürgündür bu dünya hür ruha. Ticaret, mal alış verişi
İsraf, sarf etme, harcama, harcamada haddi aşma, gaflet, fayda getirmeyecek şekilde lüzumsuz ve aşırı bir şekilde har vurup harman savurma manalarına geliyor. Rabbin lütfettiği nimetlerin kadr-u kıymetini takdir edemeyip boş yere harcama… İsrafın aşırısı, tebzîr. Şeytanca israf etme. Hiç ama
Cevami’ül Kelim sahibi (sav) bir hadis-i şeriflerinde şöyle buyururlar; “Kıyamette herkes, şu dört suale cevap vermedikçe hesaptan kurtulamaz: Ömrünü nasıl geçirdi, ilmiyle nasıl amel etti, malını nereden, nasıl kazandı ve nerelere harcadı, bedenini nerede yordu, hırpaladı?” Hayat, yaşam, kazanç, harcama
Zahmet rahmetle iç-içedir. Arapça’da farkları sadece bir nokta kadardır. Rahmet zahmetin içindedir, bağrında büyür ve gelişir. Mihnet ne kadar büyük olursa rahmetin de o derece büyük olacağına yorulur. Civcivler zorlu bir kuluçka döneminin ardından kırarlar yumurtanın kabuğunu, mercanlar incileri doğururken
