Takke Düştü, Kipa Göründü

Dün akşam saatlerinde Reuters’in İsrailli üst düzey bir yetkiliye dayandırdığı ilginç bir haber ajanslara düştü.

Habere göre  Türkiye ile İsrail, iki ülke arasındaki ilişkilerin normalleştirilmesi hususunda anlaştılar.

Haberle alakalı Türkiye tarafından henüz resmi bir açıklama yapılmadı.

Ama İsrailli yetkililer Roma’daki görüşmelerde anlaşma sağlandığını açıklarken anlaşmanın detaylarını da vermeyi ihmal etmediler.

İsrail merkezli haber sitesi Ynet,’in yapılan anlaşmayla alakalı verdiği detaylar aynen şöyle:

Türkiye, Gazze ambargosunu resmen tanıyor, Mavi Marmara’dan dolayı dava açmıyor, açtığı davaları düşürüyor, tazminat talebinden vazgeçiyor, iki ülke arasındaki işbirliği dört koldan yeniden başlıyor.

Belki bu anlaşmanın arkasından bir kısım insanımız, Aktroller gibi, “Ne olmuş yani? İki ülkenin arasında yıllardır devam eden problemler bir şekliyle son buluyor. Ortadoğu’nun kan gölüne döndüğü şu günlerde bu girişim ülkemiz adına büyük bir başarıdır” diye düşünebilir

Doğrudur bu anlaşma hiç dostumuzun olmadığı bir dönemde dost sayımızı sıfırdan bire çıkarmış olabilir. Ama meseleyi bu kadar basit ele alamayız.

Zira İsrail adına bu anlaşma tam manasıyla bir zafer.

İmzalanan metnin detayları bunu gösteriyor. Bilmiyorum verilen bunca taviz karşısında biz ne aldık.

Ama İsrail anlaşmayı tek taraflı hazırlasaydı ancak bu kadar kendi adına dört başı mamur bir metin yazabilirdi.

Kipa, resmen takkeye galip geldi.

Bizim adımıza ise attığımız imzalar tam manasıyla bir çöküşün ifadesi.

Hem uluslararası politikalarımız hem de siyasal İslam felsefesi adına bir çöküş.

Hani siyer kitaplarında geçen meşhur bir anekdot vardır. İslam öncesi putperest Araplar elleriyle yaptıkları hamurdan putları acıkınca yerlermiş ya.

Hariciyemiz ve siyasal İslam, İsrail’le varılan anlaşmada aynen bu ironiye düştü.

Yanlış politikalarından dolayı uluslararası arenada dostsuz kalan hariciye tüm tükürdüklerini yaladı.

Sıkışan AKP ise siyasal İslam’ın en temel direği olan Filistin davasını sattı.

Seçmenden oy almak için takılan Filistin atkıları, İsrail’e terör devleti ithamları, Hitler yakıştırması yapmalar, one minute şovları, muhaliflere İsrail ajanı yaftalamaları hepsi ama hepsi tek imzayla hükmünü yitirdi.

Aynen acıkınca putunu yiyen Arap gibi. Milli onurumuzu ve  kendilerini tanımlayan  dava  iştahla mideye indi.

İsrail’le dostluk bizim bölgemizde matah bir şey değil. İsrail’i kazanan Hariciye bölgeyi tamamen kaybetti.

Siyasal İslam ise kendisini inkâr etti. Zira kendileri Hizmet Hareketine benzemez. Hizmet Hareketi sadece Filistin’i değil bütün dünya milletlerine ulaşmayı misyon haline getirmişken onların nezdinde sadece Filistin vardır.

Keşke anlaşmayla tarihe gömülen tek şey siyasal İslam felsefesi olsaydı.

Milli itibarımız da gitti, Müslümanın izzeti de.