İki bayrak arasında kırmızı-beyaz dalgalanıyoruz, üstümüzde yıldızlar var aramızda okyanus. Amerikalı yanımız yalnızlığı, bireyselliği, çekirdek aileyi, özgürlüğü, bağımsızlığı ve kişiye özel yaşamı destekliyor. Türk yanımız birlik ve beraberliği, geniş aileyi, gelenek ve görenekleri, alışkanlıklarımıza tutunmayı destekliyor. Amerikalı yanımız kapitalist düzenin
Mübarek Ramazan ayının içinde bulunmamız vesîlesiyle bestekâr Itrî’yi de anmanın yerinde olacağı muhakkak. Hakkında pek çoğumuzun bilgi eksikliği yaşadığı gerçeğine rağmen hani sorulsa “Kimdir Itrî?” diye, ihtimâl “Osmanlı Dönemi’nde yaşamış büyük bir bestekâr” cevabını verenler de çıkacaktır. Fakat bunun ötesinde,
Beyaz evler, yüksek tavanlı, ferah ve özenle döşenmiş, pencerelerde palmiyeler, rengarenk çiçekler, farklı şekillerde kaktüsler var. Sanki bir manzara kağıdını cama yapıştırmışsın gibi, uçan kelebekler cennet misali göz alabildiğine… Ve bunca güzellik içinde soğuk odalar! Salona giriyorum, selvi bir kasvet
Ayların sultanı, sultanların ayı, Ramazan, yine geldi rahmeti ve bereketiyle kuşattı bizi. Ramazan her teşrifinde, sanki o ilâhî mesajı yeniden getiriyor, onu ruhlarımıza bir daha içiriyor, ruh dünyamızı onunla yeniden aydınlatıyor, gönül dünyamızı onun nurlu iklimiyle yeniden nurlandırıyor, manevi perişaniyetimizi
Boğaz Köprüsü’nden geçerken, “İki kıt’a arasındayız şimdi” diyorum Anne’e. “Arka taraf Avrupa, karşımız Asya.” O sırada Elif Şafak’ın “A’raf”ı geliyor hatırıma tam da yarılamışken köprüyü. İki kıt’a arasındaki köprü iki dünya arasına gerilivermiş romanda. Ona bu ayrıntıdan bahsetmeden mavi Boğaz’ın
Ve bir perde kapanıyor şimdi yeni bir perde açılsın diye. Güzel bitti oyun ve güzeldi hikaye. Oyuncular, sahne, dekor, replikler şahane. Her bitişte koltuktan kalkarken yaşadığım hüzün var şimdi omuzlarımda. Hani gitmesek diyorum…Hani gitmesek diyorum! “Kimse kıpırdamasın” diyen ben, işte
Gurbette hiç birşey yaşadığınız toplumun önemli gün ve geceleri kadar sizi hüzünlendirmez. Özellikle yaşadığınız yer hem coğrafi hem de kültürel olarak memleketinizden fersah fersah uzak Amerika ise böyle günler gönlünüzdeki hicranı daha da alevlendirir. Evlerin ve sokakların rengarenk süslendiği Noel
Daha yenilerde yolum düştü Antakya’da soluklandım. Havasını solumayı, dağların arasında uzanan eski ve yeni sokaklarında adımlamayı; dinler, diller ve kültürler arası kaynaşmanın o güzel yüzüne tanık olmayı yine sevdim. Bir ‘medeniyetler şehri’ olarak dünyanın zenginliklerine kucak açabilmiş nâdir mekânlardan biri.
Amerikalılar, “Türkiye” dendiğinde, akıllarına gelen ilk şey olarak Türk hamamlarını söyler. Yabancı turistlerin merak konusu olan hamam sefasını “yerli turist” olarak bizzat yaşamak için hamama gittim. Aslında Anadolu kültürünün çok önemli bir parçası olan hamam kültürü, hamam sefası çocukluk yıllarımda
Aylar öncesinden heyecanla beklediğimiz büyük yolculuk telaşı nihayet son buldu. En azından geri dönüş anına kadar. İki küçük çocuğumla tek başıma yaptığım “macera” dolu yolculuğum ve karşılaştığımız ilgi ve anlayışı başka bir zamana bırakarak, Türkiye’deki ilk izlenimlerimi paylaşmak istiyorum. Havaalanına
