Haluk papaz oldu!

Pekala konu ne? Konu, din değişikliğine karşı yetiştiğimiz çevrenin bakışı ve bu konuda duyulan gerilim. Ben şahsen çocukluğumuzda, yetişkinliğimizde Türkiye’de çocuklarımızın din değiştirme ihtimalleri karşısında duyduğumuz endişenin ya da gerilimin Amerika’da kaybedildiği inancındayım. Dikkat edin mezkur endişe ve gerilim % 99’u Müslüman olan, kültürel etkileşimin bugünkü ölçüde yaygın ve hızlı olmadığı bir ortamda duyuluyor. Endişe ve gerilimin duyulmadığı ülke ise, nüfusunun % 99’u Müslüman olmayan ve kültürel etkileşimin füze hızıyla bizleri tesir altına aldığı bir ülke.

Yanlış anlaşılmasın; din tercihinde tabii ki özgür irade esastır. Çocuklarımız yaşları büyüdüğünde, kendi din tercihleri yapacakları bilgiye ve kemale eriştiğinde başka bir dini tercih ederse, ‘dinde zorlama yoktur’ fehvasınca bir şey denilemez. Denilemez ama daha küçük yaşlarda çocuklara kendi inançları istikametinde dini eğitim vermek de her anne babanın vazifesidir, vecibesidir.

İşte benim asıl vurgulamak istediğim nokta da burası. Diyorum ki, sözünü ettiğim ve muhtemel bile olsa eğer anne anne-baba çocuklarının dinlerini değiştirme ekseninde o endişe ve gerilimi kaybederse; din eğitimi vermiyor, verilmesi için hususi gayret sarf etmiyor, kendi çocukluğunda anne-babasının kendisine uyguladığı türden bir metot ile çocuklarının İslam üzere sabit kadem kalacağını zannediyor. “Zannediyor” diyorum; çünkü kendi doğduğu, büyüdüğü, yetiştiği çevre ile şu an oğlunun kızının doğduğu büyüdüğü ve yetiştiği çevre ile farkını fark etmiyor.

Haluk misalinin buna bakan vechesi de var. Ninesi hac dönüşü ölen bir hanenin torunu. O dönemde hacca gitmenin sıkıntı, zorluk, meşakkat adına insana neler neler tahmil ettiğini tahmin edebilirsiniz. Bütün bu zorluklara göze alarak gitmiş kadın hacca. Babası Mehmet Fikret daha iyi bir eğitim alması ve bunu ülkesine, milletinin insanına yansıtması için bin-bir hayaller ile göndermiş oğlunu Avrupa’ya ve bunu da yazdığı şiirde açıkça dile getirmiş. Sonra, sonrası malum. Yukarıda okudunuz hikayesini. O çevreden, o idealden kopunca bizim Haluk, yaşadığı çevrenin rüzgarına kapılarak din değiştirmeye kadar hatta papaz olmaya kadar uzanan bir değişim, dönüşüm ve başkalaşım içine girmiş. Bizim çocuklarımızın böyle olmayacağına dair elimizde garantimiz olmadığına göre –ki yok ve böyle bir garantiyi hiç kimse veremez- dini kimliğini kazanma ve koruma adına daha fazla dikkatli olmamız gerekmez mi?

Yanılıyor olabilirim. Belki ben vehim ve hayallerimi konuşturuyorumdur endişe ve gerilim kayboldu derken. Belki çevremdeki üç-beş şaz sayılabilecek örneği genelleştirerek ele alıyorumdur. Belki olan ile olması gereken arasındaki farkı büyütüyorumdur. Belki, belki….Ama böyle bile olsa, hayale hakikat urbasi gibi giydirsem de, üç beş örneği genelleştirsem de, bu konuda gösterilecek azami dikkat faydadan başka bir şey getirmeyecektir bize.