İyilikler bir şekilde geri döner

Halit Bey, 2003 yılında Ankara’da Letonya’ya gidebilmek için konsolosluğa vize için müracaatta bulundu.

Oradaki görevli bir hanımefendi Halit Bey’e, annesinin isim ve adresini vererek, “Yolunuz düşer ve imkânınız olursa benden öğretmen olan anneme selam söylersiniz.” dedi.

Halit Bey, Letonya’da bir tanıdığının ağabeyi olan Mehmet Çelik’e Daugavpils’teki işyerinden Ereğli’deki öğretmen annenin ziyaretine gitmeyi teklif etti. O da 50-60 kilometre uzakta bir yere bir selam için gitmeyi pek uygun bulmadı. Fakat Halit Bey, bu hizmetin hayatı boyunca pek çok kerametlerine şahit olmuş olan bir hizmet eri olarak, Cenab-ı Hakk’ın bunda bir hikmeti olacağı düşüncesiyle, gitmeleri icap ettiğini, biraz da fıtratı gereği sert bir şekilde ifade etti. Mehmet Bey de tam bir teslimiyet içinde onu öğretmen anneye götürdü. Bizimkileri çok iyi karşılayan anne, onlara, görev yaptığı okulunda çay ikram etti. İsimlerini ve işlerini sorup bir müddet sohbet etti… Aradan on iki sene geçtikten sonra Halit Bey, Letonya’ya tekrar ziyarete gitti. Mehmet Çelik Bey’i buldu. Ne var, ne yok diye sohbet ederken, o dedi ki: “Halit Bey, bir daha sizin tekliflerinizi gözüm kapalı yerine getireceğim… Biz Riga’da güzel bir okul yeri kiraladık. Eğitim izni almak ve açılış yapmak için komisyonu bekliyorduk. Görevliler geldiler. Başlarındaki hanımefendi, bana “Nasılsınız Mehmet Bey!” diye hitap etti. Başta ben, arkadaşlar olarak hepimiz şaşırdık. ‘Neye şaşırıyorsun? On sene önce bir arkadaşınla okulumuza kadar gelip kızımdan selam getirmediniz mi?’ deyince onu hatırladım… ‘Zaten o zaman bana eğitimle ilgili bir şeyler anlatmıştınız.’ diyerek eğitim gayretlerimiz üzerinde durdu ve komisyon başkanı olarak denetleyip izni verdi…’ Onun için diyorum ki, bir daha bir sözünü iki ettirmeyeceğim. Hizmetimiz Allah’ın inayeti altında… Bu hizmette hiçbir şey boş değil.” dedi… İşin enteresan tarafı da bir başka arkadaşımızın Konya Ereğlili olması. “Ereğli” şehri ile isim benzerliği var. Bu da güzel bir tevafuk…

Halit Bey, Letonya’nın başşehri Riga’da yine işadamlarımızdan Suat Yurtsever ile tanışır. Suat Bey, 40 senedir Avrupa’dadır. Şimdi Riga’da marketleri ve lokantaları bulunmaktadır. Yukarıda naklettiğimiz hatırayı Halit Bey, Suat Bey’e anlatır. O da der ki, “Ben de sana başımdan geçmiş daha enteresan bir hatıramı anlatayım: Oturumum Almanya’da ama Avrupa ülkelerinde çalıştığım için benden 15 senelik bilgi, belge istediler. Ben de kullandığım kredi kartlarını, harcamalarımı, elektrik, su paralarının ödenmiş faturalarını topladım ama, bir buçuk yılın faturalarını ve diğer belgelerini bulamadım. Oturumum yanacak. Her gidişimde ret aldım. En son randevu için kuruma gittim. Görevli hanım bana ‘Buyurun Yurtsever Bey! Bir işiniz, bir probleminiz mi var?” dedi. Şaşırdım… ‘Sizi tanıyamadım.’ dedim. “Tanımanız lâzım, aynı apartmanda oturduk. Komşuyduk.’ dedi. Zihnimi zorladım, bir türlü  hatırlayamadım. ‘Peki, hatırlatayım… Bir akşam evinize geliyordunuz. Asansörün yanında bir kadın ağlayarak oturuyordu. İlgilendiniz… Neler olduğunu, bana nasıl yardımcı olabileceğinizi sordunuz. Ben de size, oğlumun trafik kazası geçirdiğini, onu almaya gitmek için arabaya bindiğimi, fakat olayın şokundan arabayı kullanamadığımı söyledim. Siz de ‘Tamam… Gel benim arabamla gidelim’ diyerek beni alıp götürdünüz. Sonra oğlumu da alıp bizi getirdiniz. İşte o kadın bendim. Ben sizin bu iyiliğinizi hiç unutmadım.’ dedi. Ben de o andaki sıkıntılarımı anlatınca ‘Merak etme, kanunda yeri var. Ben sana yardımcı olacağım. Sen o günler için arkadaşlarından, eşinden dostundan, şu tarihlerdeki masraflarını biz üstlenmiştik diye yazılı bir dilekçe getir yeter, gerisini ben hallederim.’ dedi. Dediği gibi de halletti.”

İyilikler bir şekilde geri döner. Burada olmazsa âhirette… Hem hayırdan hayır doğar ve sâlih bir daire oluşur. Nitekim şerden de şer doğup kısır bir şer daire oluştuğu gibi…