“Ne ararsan bulunur /derde devadan gayrı”
Bunca devahi mi büyük, dertsizliğim mi, bela nev’inden? Hissizlik ne acı, aymazlık ne kötü haslet,
Allah’ım affet…
Kardeş bellediğim insanlar gözümün önünde benzerine az rastlanır bir zulümle imtihan olurken bırak sırılsıklam bir seccadeyi, riya ila olsun dudak kıpırdatacak, el açacak, boyun bükecek kadar bile kardeşlik yapamadım. Şimdi ne demeli bana? Yağmursuzluğu yağmur duası vakti bilmiş bir kültürde zulme dua kalkanı ile karsı çıkmayan bana?
Ey nefis! Zulüm sana dokunmadığından mı uyuşukluğun böyle? Yoksa tembelliğin dünyaya olan bağından mı? Hareketsizliğin döndürmüş latifelerini çöle. Sırtına geçirdiğin kisve şeytanın ağından mı?
Ne dertlendirecek seni? Adı fitne konmuş mallarının veya evlatlarının zevali mi? “Levh-u la’ib” dünyanın senden kaçışı mı?
Çok soru soruldu bu yazıda, ama başta dedik ya “…derde devadan gayrı”. Ah ne çok isterdim, yakinen tanıdığım bazı kardeşlerim ağabeylerim gibi duyduğum bir hadise, gördüğüm bir manzara karsısında yemeden içmeden kesileyim, gece gözyaşlarım ıslatsın seccademi, yalvarayım. Duyan kulak, gören göz gerek, birde günahla kararmamış, o düzgün olsa her şeyin düzeleceği “vücuttaki et parçası”. Düzelt Allah’ım.
“Duanız olmasaydı ne ehemmiyetiniz vardı?” diyor ya Yaradan…
Allah’ım dertlendir beni asrin dertlisinin derdiyle,
Koştur bizi bu yolda ailesiyle ferdiyle,
O kutlu derde canım bin kere olsun feda,
Dua olsun Allah’ım eyleme ondan cüda.
Ne olur Allah’ım
Ne olur Allah’ım
Neyin eksik olur Allah’ım…
Mahmut kardeşim duygularımıza tercüman olmuşsun. Devamını bekliyoruz.