Ey 11 ayın sultanı gönlümüzde sana layık bir taht, o kutlu başına geçirecek kadar değerli bir taç bulamadık. Gelişin ne şerefliydi oysa ne huzur verici. Kandillerle şereflendirdin yeryüzünü, ama bizler bu kör kalplerimizde değil bir kandil bir mum dahi yakabilmekten
1 şubat 2014’te Van’ın Gürpınar ilçesinin Yalınca köyünde soğuk bir kış günüydü. Sessiz ve yalnız bir gecede ızdırap içinde gözlerini hayata yumdun. Senin varlığından bile haberi olmayan binlerce insan sıcak kaloriferlerinin ısıttığı evlerinde LCD televizyonlarından birdenbire senin varlığınla tanıştı. Haberini
Çünkü geride bıraktıkları hayata dönüp bakmak istemezler. Koştukları her adımda yalnızlıktan bir adım daha uzaklaşıp hayata bir adım daha yaklaştıklarını hissederler… Onlar da bilirler dudağa konan yapmacık bir tebessümün her zaman soğuk bir merhabaya karşılık geldiğini. Ama koşmak acılardan uzaklaşmaktır
Koca bir yılın rüzgar gibi eserek geçtiğini, evleri ve dükkanları süsleyen ışıklardan ya da dışarıya son derece görkemli yansıyan yılbaşı ağaçlarından değil de San Augustin’e gitme zamanı geldiğinden anlıyorum. Son kez 9 günlüğüne gitmek üzere hazırlanan ve önceden yıkanan çamaşırlar, gelince
