“Ölümün, gurbetin ve aşkın özünü sıktım, ayrılık ve hasret damladı…” Bir anne üç yaşındaki evladına yemek yedirmek üzere yanına yaklaşıyor. Fakat çocuk yakın zaman önce alınan oyuncağıyla oynamaya o denli dalmış yemeği reddediyor. Anne ne yapsa nafile; yumurcak yemeğini
Bir baba dünya hayatının son saatlerini yaşarken hastane odasında yatağından hafifçe doğrularak refakat nöbeti tutan büyük oğlunu yanına çağırır. Küçük adam genç yaşta aldığı büyük sorumluluğun ağırlığını omuzlarında hissederek babasının vasiyetini dinlemek üzere yanına sokulur. Babası son kez evladının ellerini
Hep beklentiler kuşağında geçti ömrümüz ve bu ahvalde de tükenmeye de devam ediyor zaman… İlk defa ‘bir günü bekleme kaderimiz’ ile tanıştığımızda bizde kundağa sarılı haldeydik ve Rabbin bizi emanet ettiği ebeveynlerimize irademizden azade bakıyorduk. O gün bugündür de biz hep bir
Batıdaki ismiyle ‘kişisel gelişim’, bizdeki adıyla ‘kemâlât yolculuğu’ insanın doğumuyla başlayan ve ölümüne kadar devam edegelen süreçtir. İslam âleminde kemâlât yolculuğunun hedefi olan ‘kâmil insan’ olmanın düsturlarını model olarak Efendimiz (sav)’in hayatı belirler. Peygamberimizden (sav) günümüze bin beş yüz yılı
