Kimimiz eve gelen bir posta ile, kimimiz gemiden atlayarak, kimimiz master-doktora için, kimimiz ise herşeyi arkada bırakarak geldik bu ülkeye. Her geliş kendi içinde ayrı bir hikaye ve ne yazık ki her hikaye mutlu sonla bitmiyor.
Halbuki ne hayallerimiz, ne umutlarımız vardı. Ne de olsa adı Amerika’ydı geldiğimiz yerin.
Bu uğurda katlanmamıştık mı herşeye?
Yoksa kim katlanır iyi bir üniversiteden mezun olduğu halde sadece geçinebilmek için uykudan ve F-1 vizesinin iptal olmaması uğruna mecburen gittiği okuldan arta kalan tüm zamanlarında yalnız ve sadece pompa basıp, saatlerce delivery yapmaya?
Kim katlanır sadece vizesini kaybetmemek için, oluk gibi para akıttığı master eğitimini tamamladıktan sonra yeniden İngilizce kursuna gitmeye? Kim katlanır hayatının en güzel yıllarını hedefsiz, gayesiz geçirmeye? Kim katlanır, karı-koca birlikte calışıp maddi kazancı arttıralım derken, gözümüzün önünde kaybolup giden hayatına? Kim katlanır herşey güllük gülistan iken çocuğu lise çağına geldiğinde ‘Eyvahlar olsun,biz ne yaptık’ deyip başını duvarlara vurmaya? Kim katlanır, kutsi bir amaç için buralara gelmişken, imtihanlarla savrulup yolda kalmaya?
Aslında bu bizim hikayemiz. Hiç yabancı değiliz bunlara. Çok sevdiğim bir dostum, “Çaresi olan dertte acze düşülmez, çaresi olmayan dertte yese düşülmez.”derdi. Derde derman ifadesi’nin altında kalırız fakat niyetimiz tecrubeleri ve bu hikayeleri sizinle paylaşmak. Kimi zaman hüzünlü kimi zaman neşeli olacak yazdıklarımız fakat hayatın içinden olacak hepsi. Rabbim çıkacağımız bu yolda bizleri utandırmasın.
HOCAM ELLERINIZE SAGLIK COK GUZEL, COK BEGENEREK ,COK SEVEREK OKUDUK.YUREGINIZE SAGLIK..
Allah utandirmasin bu ciktiginiz yolda. simdiden soyliyeyim her yaziniz boyle icten her yaziniz boyle duru olursa ne ala olur biz okuyuculara,
Cok tesekkur ederim gonul kardesim,zaman ve emek vermissin,ALLAH razi olsun.cok guzel yazilar olmus,