Amerika’ya geliş

İnsan için en önemli kararlardan biridir doğduğu yeri bırakıp gitmek. Ardında bütün bir hayatı, gecmişi, güzellikleri bırakıp oradan ayrılmak. Hiç bilmediğin ama gidince her şeyin daha iyi olacağına inandığın bir yere gitmek. Bir vesile ile karar verirsin. Aslında önemli olan da budur: ‘Karar vermek.’.
Bazen değişmek ya da bir şeyleri değiştirmek zorunda kalırsınız. Zira üniversiteden yeni mezun olmuş ve yoğun iş arama çalışmalarına rağmen herhangi bir sonuç alamamışsanız ‘asgari ücret’ alternatifinin karşısında, yeni rüyalar kurmaya başlıyorsunuz.
İşte Amerika rüyası da böyle başlar pek çokları için. Başlar başlamasına ama öyle elinizi kolunuzu sallayarak da giremezsiniz bu ülkeye. Derhal bu işte uzman birilerini bulmalısınız. Soluğu tanıdık bir danışmanlık şirketinin yaninda  alırsınız hemen. Oradaki uzman Amerika hakkında kısaca bilgi verirken her cümlenin sonunda; “Bir şekilde orada halledersiniz. Herkes yapıyor, sen de yaparsın.” deyince içiniz iyice rahatlar. Elinize tamamlamanız gereken dökümanlardan oluşan bir liste tutuşturulur ve siz derhal hazırlığa başlarsınız. Liste basittir aslında ve hangi vize ile gelirseniz gelin yolunuz konsolosluktan geçeceği için bu kısım Amerika’ya gelen herkes için çok önemlidir.
Öncelikle hazırlamanız gereken bir sürü evrak vardır ve hakikaten bu herhangi bir insanoğlu için ciddi bir zulümdür.
Aslında bütün evlerde bir şekilde bulunan, normal şartlarda kimsenin yüzüne bakmadığı çoğunlukla bir koltuğun ya altında ya da arkasında duran, ‘Şifreli Siyah Çanta’ tam bu anda devreye girer. Girer çünkü bütün eski evraklar, aynı soyadını taşıyan tapular vs. herşey o çantadadır ve bu nokta saatler sürecek ayıklama sürecinin başlangıcıdır.
Her ne hikmetse bu ülkeye kendiniz gelemezsiniz. Sizi buraya getirecek bir sponsoru muhakkak bulmak zorundasınızdır ki bu genellikle ya ailenin en zengin ferdi ya da vergi levhası bir şekilde kar göstermiş bir sirket – özelikle Türkiye şartlarında bunu bulmak zordur – olması gerekmektedir.
Vize için fotoğraf kısmı eşiniz kapalıysa biraz zordur. Pasaport fotoğrafı çektirilirken saçı kapamaya müsaade edildiği halde kulaklar açıkta kalmak zorundadır. Bir bone yardımıyla saçlar kapanır ve kulaklar dışarıda bırakılır. Bu garip fotoğraf ileriki zamanlarda eşinizi kızdırmak isterseniz lazım olabilir.
Bütün evraklar hallolmuş ve sıra konsolosluk randevusuna gelmiştir. Daha önceden bu süreçlerden geçenlerin tavsiyeleri doğrultusunda kıyafet seçimi yapılır ve yola çıkılır. Bize bu konuda tavsiye veren arkadaş açık renkli kıyafetler giymemizi ve sürekli gülmemizi söylemişti.
Uzun bir kuyruktan sonra içeriye girer başvurunuzu yaparsınız. Sıra size gelir. El  emeği göz nuru hazırladığınız onca evrakınıza bir hışımla bakılır ve sonuç size söylenir. Bu noktada Amerika’ya gelmiş herkesin ayrı bir değerlendirmesi vardır .Öne çıkanları sıralıyorum:

1. 1. Siz daha randevuyu almadan sonuç bellidir. Fazla kasmayın.
   2. Ortalama vize verilmesi gereken sayı bellidir. O ay az vize verilmişse muhakkak alırsınız.
   3. Sizinle görüşen memurun arkasında ya da başka bir odada ona kulaklık aracılığıyla seslenen ve sizin hareketlerinizi kamera ile gören biri var. Kararı o veriyor.
   4. Kağıtların hiç bir önemi yok. Tipinize ve özgüveninize bakıyorlar. Karar buna göre veriliyor.
   5. Vize kararı tamamen iki ülke arasındaki ilişkilere bağlı. Ara iyiyse rahat vize alınıyor.
   6. Başkonsolos o gün çalışanlara diyor ki: “Bugün çok mutluyum verin herkese vizeyi…”
      

  Bütün bu değerlendirmelerden sonra ‘Posta için arkadaki kargo bölümüne ücret ödeyiniz’ cümlesini duyarsanız eğer, yeni bir hayata yelken açmaya hazırlanabilirsiniz.