Havai fişekler ne güzel değil mi?

Ölüme bir adım daha yaklaşmayı havai fişeklerle kutlamak.

Havai fişekler ne güzeldir, rengarenk ışıl ışıl renkleriyle. Binlerce kişi toplanır izlemek için gökyüzünü, neye sevindigimizi de bilmeyiz ama bakarız işte görüntüye. Takvimlerdeki diyeceğim ama düşündümde takvim bile yok evlerimizde, telefonlarımızdaki ve bilgisayarlarımızdaki tarihin yıl hanesinde sadece 1 rakam değişti diye nedir bu coşku, eğlence? Nedendir? bütün dünyada bugün bu tarih değişimi için havaya atılan havayi fişek toplamda kaç tondur acaba? ve buna harcanan para? ve bunu seyretmek için giden insanların herbirinin harcadığı miktar? Havai fişekler ne güzeldir değil mi?

Peki ya bu havai fişeklerin çıkarttığı ses, duman ve ışık yüzünden ölen, yaralanan kuş sayısı, panikle yuvasını terkedip gitmiş kuşlar? Peki ya havai fişeklerde kullanılan ve patlamadan sonra ortaya çıkan ve etrafa dağılan, onlarca potasyum çeşidi, sülfür, aliminyum, demir tozları, karbondioksit, karbonmonoksit, kansorejen etkisi kanıtlanmış baryum ve bilmem kimbilir daha ne partiküller, elementler, bileşenler ve bunların insan, hayvan ve bitkilere yaptığı tartışılmaz zararlı etkileri?

Hadi hepsini bir yana bırakalım, gökyüzüne kafamızı kaldırıp yarım saat patlayan ışık, rengarenk çiçekler göreceğiz diye yapılan bu acımasız masraf?, girdiğimiz yeni yıl için yapılan bu gökyüzündeki ışıklar aslında geçtiğimiz yıl boyunca hep vardı üstelikte ücretsiz, zararsız, gürültüsüz. Evet “yıldızlar”. Bir yıl boyunca kaç defa yere yatıp yıldızları izledik acaba, ya da bir yol kenarındaki zahmetsizce kendiliğinden çıkıveren bir çiçeğin renkleriyle güzelliğiyle sarhoş olduk? Yani çiçeğin gerçeğini koklamak varken, çiçeği gökyüzünde görmek için bukadar masraf etmek ya da yıldızlar her daim parlıyorken saniyelik yıldızlar üretmek?

Bizlere küçüklüğümüzden bu yana, enerji tasarrufu öğretilmiştir, evde, okulda, devlet dairelerinde boşa yanan ışıklar, damlayan sular ve tasarruf konusunda öyle güzel eğitilmişiz ki. dünyadaki enerji kaynaklarını korumak adına obsesyon boyutunda alışkanlıklarım olmuştur hayatta. Kullandığım plastik bardağı bile birkaç defa kullanmadan atmayan ben, elimdeki kullandığım kağıt havluyu bile yerlerdeki tozu alıp öyle çöpe atan ben, bu anlamsız masrafla mutlu olamıyor aksine, bugün dünya üzerinde bu havai fişek masrafıyla kaç aç çocuğun karnı doyardı diye düşünüp kahroluyorum. Havai fişekler ne güzeldir değil mi, degil… “ hava” mız bizim olsun “fişeginiz” sizin, biz yıldızları ve çiçekleri seviyoruz.