Washington Üniversitesi’nde görevli profesör Jeffrey Zacks, filmlerin, izleyiciyi gerçek hayattaymışçasına nasıl etkileyebildiğinin cevabını arayan bir araştırmaya imza attı.
“Oyuncuların ses titreşimlerini ve ekrandaki görüntüleri neden gerçek gibi algılarız ve duygulanırız” sorusunun cevabını bulmak için yola çıkan Zacks, “Film izlerken görüntüler beynimizde evrim geçirir ve bu yüzden duygusal tepkiler gösteririz” ifadelerini kullandı.
Bir film sırasında seyirci ağlıyor ya da kahkaha atıyorsa, bunun yoğun duygusal deneyimler yaşadığı anlamına geldiğine dikkat çeken Profesör, “Film izlerken duyguları algılamak ‘ayna kuralını’ harekete geçirir. Ayna kuralı, gördüğümüz objelerdeki mimiklerin bize yansımasıdır. Gülümseyen birini gördüğümüzde biz de gülümseriz. Bu ifade yansımalarıysa duygulara neden olur” dedi.
Film yapımcılarının, bu duygu hilelerini entegre etme fırsatına sahip olduğuna dikkat çeken Zacks, sinemacıların görünürdeki yüz ifadelerini kontrol edebildiğini ve izleyicinin de bundan kaçamadığını belirtti. “Üzgün pozlar olumsuz duygulara neden olur” diyen araştırmacı, ayna kuralı gereği; izleyicinin üzgün bir yüz ifadesi gördüğünde empati kurabildiğini ve üzülebildiğini dile getirdi.
Zacks’e göre filmlerin izleyiciyi bu kadar etkilemesinin diğer bir sebebi de müzik: “Duygusal filmlerde kullanılan acıklı şarkılar da izleyicinin daha fazla duygulanmasına ve hatta gözyaşı dökmesine neden olur. Böylece sinemacıların işi biraz daha kolaylaşır.”
Bir yapımda, izleyiciyi ağlatmanın, mutlu etmekten daha kolay olduğuna da vurgu yapan Zacks, “Verdiğimiz tepkiler aslında daha önce yaşadıklarımızla bağlantılıdır. Yani kafamıza ağaçtan sert bir cisim düşmüşse, daha sonra ağaçtan düşen bir cisim korkmamıza neden olur. İşte bu yüzden de filmlerde gördüğümüz temalar daha önce başımıza geldiyse; korkmamıza, ağlamamıza ve mutlu olmamızı sağlar.
Let me tell You a sad story ! There are no comments yet, but You can be first one to comment this article.
Write a comment