Almanların en itibarlı gazetelerinden FAZ Hocaefendi’yi kaleme aldı

Türk vaiz Fethullah Gülen 13 yıldır ABD’de yaşıyor. Takipçileri orada da onun adına dallanıp budaklanan bir ağ oluşturuyor.

Yol ayrımına ve dar tarla yoluna işaret eden bir tabela yok. Bu yol sisli ve güz rengine bürünmüş ormanın içinden kıvrılarak içinde sekiz ev bulunan bir çiftliğe götürüyor. Türk İslamının en etkili vaizi Fethullah Gülen bundan 13 yıl önce kendini işte buraya çekmişti. O zamanlar iktidarı elinde bulunduran ordu onu Türkiye’den sürmüştü. Hastalıklarından mustarip bir şekilde Amerikan hastanelerinde ameliyat olan Gülen, o gün bugündür de çiftliği terk etmedi. Zira ABD ona vize ve dolayısıyla oturma hakkı verdi. 74 yaşındaki Gülen’in sesi uzaktan bile tıpkı eskisi gibi gür duyuluyor. O ses ki, geçtiğimiz on yıllar içinde Anadolu’nun Müslümanlarından dinamik bir orta sınıf oluşturdu. Gülen işte bu “zenci Türkler”in sesi.

Mülakat için öğle namazından sonrasına anlaşıyoruz. Gülen misafirlerini namazdan sonra karşılıyor. Onlara somut biçimde dışarıdaki dünyada neler olup bittiğini ısrarla, tekrar tekrar soruyor. Sonra yine okuyacak, yazacak ve ibadet edecek. Çok az uykuyla yetinmesi ise bir efsane. Her günü inceden inceye planlı. Takipçilerine sahip oldukları zamanı iyi değerlendirmelerini va’z ediyor ve kendisi de strese düşmeden buna uyuyor. Takipçileri onun tevazu ile karizmayı birleştirdiğini söylüyor. Arkasındaki saatin sessiz tik takları duyuluyor. Saat hiç bir zaman yaz saatine ayarlanmıyormuş. “Zaman her zaman aynıdır” diyor Gülen.

Kaligrafiler, coşkun çizgileriyle duvarları süslüyor. Sanki Gülen’in kullandığı dilde devamlarını buluyorlar. Gülen yavan modern Türkçeyle konuşmuyor. Onu Osmanlılar da anlayabilirdi. Bir Türk için bile bugün onu takip etmek başlı başına bir sınav. Uzun cümleler içinde Kur’an’dan ayetleri, Peygamberin hadislerini ve tasavvuf ehlinin tecrübelerini modern dünyanın ihtiyaçlarıyla birleştiriyor, inanç dünyası ile hayatın hakikatlerini birbirine kavuşturuyor. Eğitimin ve girişimcilikte başarının anlamını, İslam’ın modernite ve demokrasi ile bağdaşabileceğini ancak şiddetle bağdaşamayacağını anlatıyor. Takipçilerinden kendi elleriyle ortaya koydukları çalışmadan belli bir refah oluşturmalarını ve bunu ihtiyaç sahipleri arasında paylaştırmayı unutmamalarını istiyor.

“Ne baskın kültürü kopyalama ne de kendi kökenimizi koruma adına onu reddetme niyetimiz vardı” diyor Aslandoğan. “Velilerin Amerikan kültürünü anlamalarına ve çocukların da anne-babalarının sahip olduğu değerleri korumalarına ama aynı zamanda da bu ülkenin üretken vatandaşları olmalarına yardımcı olmak istiyorduk. ” Bütün bu çalışmalar neticesinde yirmi yıl içinde New York’da çok çeşitli faaliyetlerden oluşan geniş bir ağ oluştu. Manhattan’da‚ ‘Turkish Cultural Center’ ve ‘Peace Islands Institute’ bunun örnekleri.

Bu kültür merkezi, İngilizce ve Türkçe dil kursları organize ediyor, çocukları sınavlara hazırlıyor, yetişkinlere kendini seçmen olarak kaydetme ve mesleğinde başarılı olma konusunda yardım ediyor. Kuruluş, İsrail’de vuku bulan büyük bir orman yangınından sonra yanan alanı tekrar ormanlaştırmış, Haiti’deki depremden sonra yeni bir okul yapmış. 11 Eylül terör saldırılarından sonra diyalog platformu olarak “Pacific Islands Institute” kurulmuş. Amerikalı siyasiler ve yabancı büyükelçiler, hahamlar ve Budist rahipler konuşuyor; Müslüman aileler gayrimüslim aileleri davet ediyor.

Kültür Merkezi ve “Pacific Islands Institute” ABD’de Gülen’e yakın olan ve 2010 yılının mayıs ayında “Türkish American Alliance” adlı çatı kuruluşunun altında buluşan 218 sivil toplum örgütünden ikisini teşkil ediyor. Merkezi Washington D. C. ’de Capitol Hill ile CNN stüdyolarının arasında bir yerde. New York bürolarında olduğu gibi burada da Atatürk’ün şahıs kültüne yer yok, cumhuriyetin kurucusunun sonsuza dek gülümseyen kabartması duvarlarda asılı değil. Dekorasyona Türkiye’den fotoğraflar ve sanat değeri olan eşyalar hizmet ediyor.

Çatı kuruluşunun ne kadar önemli olduğunu yedi senatör ve 53 milletvekilinin şeref verdiği gala akşamı göstermiş. ABD’deki tek Türk think-tank kuruluşu olan ‘Rethink’ de bu çatı kuruluşunun bir üyesi. Pittsburgh Üniversitesi’nin eski profesörlerinden olan 38 yaşındaki siyaset bilimci Fevzi Bilgin Amerikan siyaset işletmesine ve düşünce kuruluşlarına buradan Türkiye ve Orta Doğu’ya dair güncel araştırmalarıyla katkıda bulunuyor.

Gülen’in Amerika’daki güçlü hatlarından birini de Türk kökenli bir Avustralyalı olan bilgisayar mühendisi Emre Çelik oluşturuyor. O da yirmi sene Sydney’de önce garajlarda Türk gençlerine matematik, fizik ve kimya derslerinde belli bir seviyeye gelmeleri için yardım etmiş. Bugün Beyaz Saray’a bir taş atımlık mesafede ismini bir Türk mutasavvıftan alan ‘Rumi Forum’u yönetiyor. Yönetim kurulunda Yahudiler ve seküler Amerikalılar var, genellikle önde gelen siyasi ve diplomatların konuştuğu öğle yemekleri dört televizyon kanalı tarafından canlı olarak yayınlanıyor.

Çelik kendini bir ‘ana akım Müslümanı’ olarak görüyor. Bu İslam’ı da Amerika’nın çoğulcu toplumunda güçlendirmek istiyor. Avustralya’da onu ilk önce Gülen’in manevi rehberi Said Nursi (1876-1960) kendine celb etmiş. Nursi, Batı medeniyetinde iyi olanı görmeyi ve onu almayı öğretmiş, üç temel baş belası olan zaruret, ihtilaf ve cehaletin aşılmasını istemiş. “Nursi’nin teorik olarak formüle ettiğini Gülen bugün hayata tatbik ediyor” diyor Çelik. Gülen’in en belirleyici katkısının Allah Rızası konsepti olduğunu söyleyen Çelik, “Böylelikle Gülen insanları ahirette kazanımlar elde etmeleri için bu dünyada faaliyet içinde olmaya özendiriyor” şeklinde konuşuyor.

İnsanın ailesine, topluma ve insanlığa yapıcı katkıda bulunmasının yolunun eğitim ve okuldan geçtiğini ifade eden Gülen şöyle diyor: “Ayrıca Allah’ın kulları olarak sadece dünyevi ve manevi eğitimle ferdi kemale erebileceğimiz inancını taşıyorum. ” O, bütün hayatı boyunca bu fikirleri va’z etti, okul yapma çağrısında bulundu. Bu okullar Gülen’den esinlendiğini söyleyen girişimciler tarafından inşa ediliyor. Kendisi hiç birinde kurucu üye veya yönetim kurulunda üye değil.

Sürekli ‘yatırımcı’ kelimesinin zikredilmesi meselenin sadece para ile alakalı olduğunu göstermez. Gülen takipçilerine müteşebbis olarak başarılı olmayı da va’z ediyor ve bunda başarılı. Büyük bir Türk girişimciler birliği onun fikirlerine dayanarak hareket ediyor, Anadolu’nun kalkınması onun adıyla birlikte anılıyor. “Her zaman dürüst müteşebbis ruhuna sahip olma çağrısında bulundum” diyor Gülen. İşadamlarına ölçülü bir şekilde riske girmeyi tavsiye edip yatırım yapma ve yurt dışında büyüme konusunda onları cesaretlendirdiğini belirten Gülen, “Onlara sürekli olarak sosyal sorumluluklarını hatırlatıyorum” şeklinde konuşuyor. Ve müteşebbisleri şu ahlaki prensiplere uymaları için de uyarıyor: “Dolandırıcılıktan, spekülasyondan ve karaborsa ticaretinden uzak durmak, güven ve emniyet vermek, işçilerin haklarına saygı duymak, içinde yaşadığı toplumun da kârlardan payını almasını unutmamak ve en nihayetinde her şeyin Allah’tan geldiği bilinciyle yaşamak. ”

Tevfik Emre Aksoy bu müteşebbislerden biri. O da Gülen’in Allah Rızası konseptine göre hareket ediyor ve bu yolla New York’un Brooklyn semtinde inşaat girişimcisi olarak varlık edinmiş. Onun gibi başarılı işadamları gelirlerinin ciddi bir kısmını ‘Hizmet Hareketi’ne bağışlayarak onu finanse ediyor. Kendisi dört işadamı ile birlikte Brooklyn’deki Amity School’un yönetim kurulunda bulunuyor. Okul ücretleri bütçenin bir kısmını karşılarken, geri kalanı ve bilhassa yürüyen yatırımları Aksoy gibi bağışçılar üstleniyor.

Hayır sahipleri okul müdürü Cengiz Karabekmez’in günlük işlerine karışmıyor. 1999 yılında kurulan okula 300 öğrenci geliyor, içlerinden yüzü okula bağlı yurtta yaşıyor. Çocuklar 17 milletten ve beş dinden, Türkiye kökenli çocukların sayısı ise orantısız. Okul bununla tanıtımını da yapıyor ve yıllardır bütün mezunlar kendine üniversitede yer buluyor. En iyileri Harvard, Columbia ve Yale’e gidiyor. Bununla da bitmiyor: “Geçen sene mezun olan 25 öğrenci 4 milyon dolar tutarında burs topladı” diyor Karabekmez gururla.

“Gülen Okulları” olarak tanınan okulların tamamında ağırlık olarak fen bilimleri öğretiliyor. “Belli bir inancı zorla sunmuyoruz” vurgusunda bulunuyor okul müdürü. “Biz dini bir okul değiliz ki. ” Din dersi yerine de saygı, yekdiğerini sevme ve çalışma ahlakı gibi evrensel değerleri öğreten ‘karakter eğitimi’ dersi sunuluyor. 36 öğretmenin çoğu Amerika vatandaşı. “Dil problemleri?” Andrea gülüyor. Evet, elbette bazı velilerin İngilizcesi azmış diyor bir öğretmen. “Okuldaki birlik, herkesin birinci sınıftan itibaren iyi derecede İngilizce konuşmasını sağlıyor. ”