Başkan Obama görevinin ilk aylarında dış politika konusunda yolunu bulmaya çalışırken Türkiye Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan ile dostluğunu ilerletmeye karar vermişti. Türkiye’ye yapılan yatırım geçen sene meyvesini vermeye başladı. Bu, zaman zaman akıntıya kapılan bölgede ABD politikasının demirlemesini sağladı.
Erdoğan bu hafta ev sahipliğini yaptığı Dünya Ekonomi Forumu’nda (WEF) nüfuzunu sergilerken Arap Baharı kargaşasında Müslüman bir demokrasi olan “Türk modelinin” istikrarını övdü. Panellerden birinin başlığı “Türkiye, Bir İlham Kaynağı” idi.
Türkiye’nin bölgedeki nüfuzu şimdilerde gayet ortada ancak 2009 yılında Obama özel bir ilişki inşa etmeye çalışırken bu nüfuz daha az etkiliydi. Obama 2009’da yaptığı Avrupa turunda Ankara’ya da uğradı. Türkleri etkileyen şey Obama’nın mecliste yaptığı konuşma değil, daha önce Strasbourg’ta Türkiye’nin NATO’da daha fazla rol almasını teşvik etmesi ve Prag’da Türkiye’nin AB üyeliğini savunması oldu.
AB Bakanı ve Erdoğan’ın en yakın siyasi danışmanı Egemen Bağış konuyla ilgili şöyle diyor: “Benim Başbakanım Başkan Obama’yı bir dost olarak görüyor. (…) Her ikisi de fikirlerini samimi bir şekilde dile getirebiliyor. Her zaman mutabık olmasalar da kendilerini, savundukları fikirleri paylaşacak kadar rahat hissediyorlar.”
Yahudi gruplar, İsrail ile Türkiye arasındaki ilişkilerin neredeyse durma noktasına geldiği bir zamanda bile Obama’nın Ankara’ya yakınlaşmasını protesto ediyor.
Ancak Arap Baharına gölge düşmeye başlarken yönetim, bu müreffeh Müslüman demokrasiyle arasındaki ittifaktan son derece memnun. Türkiye’nin hırslı Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu ülkesinin Araplar için bir rol modeli olduğunu zira Türkiye’nin, demokrasinin kaos ve aşırılıkçılık değil itibar getirdiğini ortaya koyduğunu belirtti.
Bağış bu durumu şöyle açıklıyor: “Mısır’a gidip oranın insanları ile birlikte camide namaz kılabilecek birçok Müslüman lider var. Oralara gidip demokrasinin faydaları hakkında konuşabilecek birçok Batılı lider de var. Erdoğan her ikisini de yapıyor.”
The Washington Post
08 Haziran 2012
David Ignatius
Let me tell You a sad story ! There are no comments yet, but You can be first one to comment this article.
Write a comment