‘Mutfak Dili’ni biliyor musunuz?

Amerika’da Türk mutfak geleneğini, yemeklerini yaşatmak, uygulamak kolay olmadığı halde bunu başaranlardan ve dünyanın birçok farklı yerinden hanımlarla bütün bu deneyimlerini severek paylaşanlardan biri  Samire Öksüz.

Büyük bir keyifle hemhal olduğu mutfak maceralarını bir blog açarak arkadaşlarıyla paylaşma düşüncesi ise kendinin bile şaşırdığı geniş kitlelere yayılmış.

Teksas’ta yaşadığı evin mutfağından açılan sanal pencereyle, yaptıklarının kokusunu binlerce kilometre uzaklara duyurmayı başarıyor.  Özellikle Amerika’ da yaşayan Türk bayanların instagram fenomeni  Öksüz “ Mutfak Dili” mutfağını Zaman Amerika’ ya açtı.

Gurbette bir yaşamın içinde 180 bin takipçiye ulaşan bu serüven nasıl başladı?

Aslında İnstagramdan önce blogla bu merakımı gidermiştim. İnstagramla daha çok izleyiciye ulaşmış oldu. 180  bin izleyici nasıl geldi neden izliyor sorusunu bende kendime soruyorum zaman zaman.

Tarifleriniz arasında çocukluğunuzun geçtiği anneanne evinden örnekler vardır mutlaka. Hangi pratik çözümlerde anneanne imzası var mesela?

Benim canım anneannemden ( Allah rahmet etsin) hayata dair çok şey öğrendim. İlk önce saygıyı, fedakarlığı, çok çalışmayı. titizliği ve en önemlisi dışarıdan ihtiyacın olmayan  yiyecek alınmamasını öğrendim. “En temizi ev yapımı” derdi ve elinden geldiğince ekmeğini bile evde yapardı. Evde, yola çıkarken hazırlanmada,pratik olmayı öğrendim ki bu benim tüm hayatım boyu en iyi yardımcım oldu.

Güzel yemekler çok içten ve hoş yazılarla tadına doyumsuz noktalara taşıyor başarınızı. Bir taraftan tarifler diğer taraftan hikayeler ve aynı zamanda takipçileriniz ile neredeyse tek tek iletişiminiz. Hayatınızı nasıl etkiliyor bu durum?

Her tarifin bende illaki bir öyküsü var. Ben tarifi yazarken öyküsünü yazmadan yazınca o tarifte bir eksiklik hissediyorum. Hani yemeğin tuzu eksik olur ya aynen öyle. Okuyucu sayfamdan sadece tarif alıp gitsin istemiyorum. İstiyorum ki hem okusun, hem tarifi alsın. Eminim ki o tarifi uygularken, o öykü aklına gelecek ve tarifi kolay kolay unutmayacak. Unutsa bile  hatırlamaya çalışırken belki o hikayeyi arayacak internette.

Tabi ki bunları yazmak bana inanılmaz zaman harcatıyor. Bazen bir tarifi iki üç günde ancak yazabiliyorum ve ya en az 3-4 saat harcıyorum. Takipçilerim de sağ olsun gelip o zahmetin karşılığında  güzel yorumlar yazarak beni mutlu ediyor. Ben de onların yazdıklarına cevaplar vermeyi kendime bir borç biliyorum. Beni umursamayan, önem vermeyen biri olarak görmelerini istemiyorum. Özellikle elimden geldiğince sorulara cevap vermeye çalışıyorum.

Bloga yazılan yorumlara cevap olarak gidip bende onların bloguna yorum yazıyorum. Instagram’da ise fotoğrafın altına gelen yorumları ve soruları cevaplıyorum. Cevaplarken ocaktaki yemeğin yandığı, sütün taştığı, fırındaki keki unuttuğum, çayımın soğuduğu, kırmızı ışıkta arkamdaki arabanın korna sesine uyandığım, çocuklarımın, eşimin sorularına cevabım aslında “evet”ken “hayır” dediğim,  gideceğim yere bazen geç kaldığım zamanlar da oluyor (gülüyor). Ama artık “bin nasihattan bir musibet evladır” sözüyle olsa gerek  tüm bunlar yaşanınca cevap yazma vaktini sabitledim.

Kilo almaya korkmadan aklınıza düşünce gecenin 3’ünde kalkıp yeni lezzetler peşinde hiç üşenmeden koşan hareketli bir ruha sahipsiniz. Peki ailenizin bu lezzetlere karşı iştahı sizin ki kadar açık mı?

4 kişilik ailemizin yemek konusunda en çok sorun çıkaranı ne yazık ki kızım. Elle sayılacak kadar yemek yiyor.  3 kişiye ayrı yemek ona ayrı yemek yapıyorum. Yiyeceği yemek çeşidi o kadar az ki o yemeği hemen hemen her gün yapmak  yorucu oluyor. Yayla çorbası mesela  bizim evden eksik olmaz. Çünkü sadece o çorbadan 2 kase yiyor. Bazısının tadına bile bakmıyor.Eşimin bu güne kadar, şu yemeği çok özledim dediğini duymadım. Çok isterdim desin ama (gülüyor). Yemek olsun yeter, Bir tek çorba bile olsa “tamamdır” der.

Çalışmalarınızı kitap veya dergi haline getirerek yayınlama düşünceniz var mı? Çünkü bir taraftan tarifler, güzel fotoğraflar ve hikayeler var. Hedefleriniz nelerdir?

Çok istiyorum. Bloga tarifle beraber hikaye yazmamın en büyük sebebi bu zaten. Bir gün kitap haline getirecek olursam hem tarif, hem hikayeler olsun istiyorum.Güzel fotoğraf çekmek için çok uğraşıyorum. Daha önce fotoğraf kursu almıştım ama yemek fotoğrafçılığı tamamen başka bir şey. Bu konuda daha iyi olmaya çalışıyorum. Kitap hayalim gerçekleşmesi için sponsor arıyorum.

Çalışan ve hayatı yoğun bir hareketlilikle yaşayan bayanlara neler önerirsiniz mutfak konusunda?

Bundan 1 yıl önceye kadar bir ev hanımı olarak, çalışan hanımların durumunu anlamak o kadar kolay değildi. Çalışmaya başladığımda bunun ne kadar zor olduğunu daha iyi gördüm. Her gün sabah, öğlen, akşam düzenli olarak sofra kurmak, uzun aşamalı yemekler yapmak zor olmaya başladı.

Önceden yapıp buzluğa koyup acil durumlarda imdada yetişecek yemekler de olmayınca makarna, çorba, menemen bizim evde de en çok pişen yemeklerden oldu. Zamanla yoluna koymaya çalıştım ve kendimce pratik yollar buldum. Mesela kuşbaşı etleri pişirip buzluğa koymaya çalıştım. Pratik tarifler  buldum, sürekli aynı yemekler olmasın diye haftalık tarifleri değiştirerek yapmaya çalıştım. Geceleri biraz geç uyudum ama ertesi günün yemeğini hazırladım. 3 çeşit yemek listesini ikiye bazen de bir çeşide indirdim ve çok rahat ettim. Farkettim ki bir çeşit yemek aslında yetiyor hatta artıyor bile.

Amerika da yaşayanlar için tarifleriniz ve sağlıklı beslenme arasında irtibatlar kurduğunuzda ne gibi önerilerde bulunabilirsiniz peki?

Tariflerimi yazarken Amerika`da yaşayan arkadaşlara da kolaylık olsun diye fırın ayarından ürünlerin markasına, resimlerine kadar hepsini elimden geldiğince yazmaya, fotoğraflarını çekip koymaya çalışıyorum. Ve burada bulunan ürünlerden hazırlamaya çalışıyorum. Hazır paket, konserve ürünlerden kullanmamaya özen gösteriyorum ki onların çok pratik olmasına rağmen. Zaten aldığımız ürünlerin yetişme aşamasında birçok hormona, ilaçlamaya maruz kaldığını biliyoruz bir de paketleme ve raf ömrü için kimyasallara maruz kalmış ürünleri tercih etmek istemiyorum.

Buradaki başarılarınızın pratik hayatta bir karşılığı oldu mu? Yani özel çalışmalar için davetler aldınız mı? Bununla birlikte burada geldiğiniz noktayı, bir işletme halinde hizmete dönüştürme düşünceniz var mı?

Özel  bir davet almadım, Bunun nedenini Amerika’da yaşıyor olmam diyorum. Türkiye’de olsam daha farklı olurdu diye düşünüyorum. Yalnız bu emeklerimin karşılığını  ilk defa bundan 6 yıl önce Azerbaycan’da Hazar Tv’nin yemek programına katılarak almıştım. Canlı yayında yemek yapmak ekran önünden izlemek kadar kolay değildi.

Daha sonra da iki yıl önce Austin’de Türk Kültür Merkezi’nde gönüllü olarak  Amerikalılara yemek dersi vermiştim. Yaklaşık bir yıl önce de bir arkadaşımın vesilesi ile bir bakery’de çalışmaya başladım. Bunlar benim için çok güzel deneyimler oldu ve bu deneyimlerin gelecekte hayalini kurduğum küçük, mis kokulu kurabiyelerin, poğaçaların, pastaların, çayın, kahvenin kokacağı şirin bir pastaneyi açmam için iyi bir adım olacağını düşünüyorum.

Amerika’ da yaşayan Türklere yönelik  ipuçları veriyor musunuz? Özellikle bu ülkeye yeni gelenlerin mutfak ve mutfak alışverişi ile ilgili soruları oluyor mu?

Amerika’da yaşayan arkadaşlara, özellikle yeni gelenlere kolaylık olsun diye www.amerika-gercegi.blogspot.com bloğunu açtım yıllar önce. Sürekli yazamıyor olsam da yeni gelenler için alış veriş bilgilerini, ev kiralama,trafik kuralları gibi pratik bilgileri yazdım. Okuyan, bilgi alan takipçilerden çok güzel yorumlar aldım ve hala alıyorum.

Buraya yeni gelenlerin veya gelecek olanların soruları hiç bitmiyor. Haklı olarak bilmedikleri bir ülkede, yaşama dair önemli ipuçlarını öğrenip ona göre ön hazırlık yapmaya çalışıyorlar.

Bu soruların bir çoğu mutfakla, alışverişle alakalı, bir çoğu da İngilizce dil kursları,okullar, ev kiraları ve arabalarla alakalı oluyor. Elimden geldiğince soruları yanıtlamaya calışıyorum. Bu bilgiler onlar için ne kadar yeterli bilmiyorum ama umut ediyorum en azından ilk geldiklerinde yaşayacakları şaşkınlığa yardımcı oluyordur.  

Azerbeycan’ da büyümüş Azeri bir ailenin çocuğusunuz, Nasıl bu kadar güzel Türkçe konuşuyorsunuz?

Çok teşekkür ederim aslında Türkçemin hala çok iyi olmadığını düşünüyorum. Hala eksiklerim var özellikle yazıda “Ğ” harifini hep karıştırıyorum.

Türk diline aşık biri olarak tanımlayabilirim kendimi. İnanılmaz çok seviyorum Türkçeyi. Çok güzel ve ince bir dil. Azericeye de yakın olması da etkiliyor tabi bu sevgiyi.

Türkçeyi televizyondan ama daha çok  üniversitede öğrendim. Türk Diyanet Vakfı’nın açtığı Bakü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi mezunuyum. Derslerimizin büyük bir kısmı Türkçeydi. Kitaplar da aynı zamanda. O yıllarda Türkçeyi iyice öğrendim. Evlendikten sonra biraz daha pekiştirdim. Bazen soruyorlar eşin mi öğretti Türkçeyi ( malum eşim Türk) “Hayır” diyorum çünkü onunla tanıştığım zaman Türkçeyi iyi biliyordum. Hatta bunun güzel bir anısı var. Eşimle nişanlandıktan sonra ev arkadaşı  “Nasıl gidiyor anlaşabiliyor musunuz” diye sormus. Eşim de “Evet çok iyi anlaşıyoruz ve bu nasıl oluyor hayret ediyorum” demiş. Ev arkadaşı da “Dil sorunu yaşıyor musunuz ” diye sormuş. Eşim de “tabi ya dil, fark edemediğim özellik buydu: Kız Türkçe konuşuyor, o yüzden hiç sorunsuz anlaşıyoruz” demiş.

Instagram’dan tanıştığınız ve dostluk kurduğunuz, görüştüğünüz başka blog sahipleri var mı?

Takipçilerim dünyanın bir çok ülkesinden. Bazen sokağımızdan bir fotoğraf çekip, “Austin’den günaydın, siz neredesiniz” diye soruyorum. O kadar çok ülke sayıyorlar ki hayret ediyorum. Ama sıralayacak olursak  ilk başta Türkiye geliyor. Sonra Amerika’da ki Türkler ve Azerbaycan bana göre. İzleyicilerime çok teşekkür ediyorum..

Instagram’dan tanıdığım blogcu çok arkadaşım var. Birçoğuyla yüz yüze de görüştük, hepsi de çok tatlılar. Bu yaz Türkiye’ye gittiğimde İstanbul ve Ankara’da takipçilerimle buluşma programı yaptık. Ve Özellikle Ankara ayağında yaklaşık 50 kişi toplandık. Bunu geleneksel hale getirmek ve her yıl yapmak istiyorum. Birbirimizle daha önce tanışmamış olsak da yıllardır  tanıyormuş gibi samimi bir muhabbet oldu görüştüğümüz zaman. Halen de görüşmeye devam ediyorum.

Yeşilsalata, Hansa Koş, Gülkokulumutfaklar, Reyhankokulumutfağım, Lezzetli Mutfak, Birdemliksohbet, Pelince, Fotoğrafikhatıralar, Kemalpaşatatlısı, Lezizsofralar, Rumma, Allah ne verdiyse, Afra-Azra, Tijenaktay, TümayınMutfağı, Kgül, Arifetarifgerek (Chicago’ da yaşıyor), Kekevi, balyanağınhikayesi, Birkaselezzet, Birtutamkekik, Yemeklerimle Prenseslerim, Chefintarifleri, Umutsepetim, 1000de1000 marifet, Mutfakfelsefem, Cicekekmek, Calla33, Evdemisiniz, Karatava, Lamamutfakta, SadeKahve, Suheyla Mutfakta, Sagliklimutfak, BeyhaninMutfagi, Chefleziz, Sundusunmutfagi, Aylinleyemekvakti, Newyorktanankaraya, Aylinden, Pumpilininmutfagi, Hayatcafe, Adaesintileri, Yemekcininmekani, Lezaiztarifler, Seyhandan hayata dair guzellikler, Olsadayeseksuzan, Merininmutfagi, Ufuksıtkı, Aybikec (Austin’de yaşıyor), Sihirliparmaklar, ArzuSozen, SuheylaTerzi, GülMutfağım, fransalı Gelin, Sardunyabahçesi, Binbirceşni, SemaverBlog, Askvesururum, Efsunluyemekler, Tanerinesi, Cafebiscuitje, Hasrettakak, Yasemininmutfagindan, Mutfakhavlusu, Zeynepletarifler, Doktorannem, Pinarmy Instagram’dan izlediğim ve birçoğuyla tanıştığım blogcular. Unuttuğum isimler varsa çok özur dilerim. Hepsini severek izliyorum ve hepsine çok teşekkür ediyorum.