Zorbalık ergenliğin neredeyse kaçınılmaz bir parçası gibi görünse de etkileri yıllar sürebilir.
27 Ekim Cuma günü yapılan EMS brifinginde, Kaliforniya okul kampüslerindeki topluluk liderleri, ırksal gerilimlerin arttığı bir dönemde zorbalığın nefret kültürlerini nasıl besleyebileceğini paylaştı; öncelikli hedef ve faillerin kimler olduğu; ve zorbalığın gençler arasındaki ırksal ve etnik gerilimler hakkında ne gibi bilgiler sağlayabileceği.
Sivil haklar sorunu olarak zorbalık sorunları
Kaliforniya Sivil Haklar Departmanı Stratejik Girişimler ve Dış İlişkiler Direktör Yardımcısı Becky Monroe, sivil haklar sorunlarının zorbalık konularının merkezinde yer aldığını söyledi.
Zorbalığın tüm biçimleri yasa dışı ayrımcılığı temsil etmese de bazılarının nefret suçu teşkil ettiğini de sözlerine ekledi. Bu nefret eylemleri “öğrencilere ve okul topluluklarına fiziksel ve duygusal zarar veriyor.”
Moore şöyle devam etti: “Okulların, öğrencilerin fırsatların reddedilmemesini, farklı muamele görmemesini, ayrımcılığa uğramamasını veya ırklarından dolayı tacize uğramamasını sağlamak konusunda yasal bir yükümlülüğü vardır.” Tam tersine, “toplumun geniş bir kesiminde gerginlik ve nefret eylemleri arttığında, bu durum okullara ve öğrenciler arasında da yansıyacaktır.”
‘Birçok çocuk her iki rolü de oynuyor’
Gazeteci ve yazar Dashka Slater, “Hesap Verilebilir: Irkçı Bir Sosyal Medya Hesabının Gerçek Hikayesi ve Yaşamı Değişen Gençlerin Gerçek Hikayesi” adlı kitabında, Albany Lisesi öğrencisi bir öğrencinin ırkçı Instagram hesabının tüm topluluğu nasıl altı yıllık bir karantinaya gönderdiğini yazdı. kişilerarası nefret eylemleri ve hukuki gerginliklerin destanı.
Slater, Instagram hesabının “linç ve hakaret, antisemitizm ve vücudu utandıran görüntüler içerdiğini ve hesabın yaratıcısı olan Koreli Amerikalı bir gençle arkadaş olan okuldaki Siyah kızlara karşı özellikle ırkçı olduğunu” söyledi. “Bu, okulda şiddete dönüşen bir gösteri ve ardından ifade özgürlüğü konusunda açılan davalar da dahil olmak üzere, toplulukta büyük bir kopuştu.”
“Genellikle farklı etnik kökenden çocukların kimlikleri nedeniyle taciz edildiğini, onların da başka birini kimlikleri nedeniyle taciz ettiğini görüyoruz” diye açıkladı. Albany’de olduğu gibi, “Pek çok çocuk her iki rolü de oynuyor, hem zorba hem de zorbalığa uğrayan… Sosyal medya algoritmaları, çoğu kendilerini ırkçılık karşıtı olarak gören aşırılıkçı içeriğe hizmet ettiğinden, radikalleşme çevrimiçi ortamda gerçekleşiyor.” “Yaptıkları şey ile kendileri hakkında düşündükleri arasında çılgınca bir kopukluk var.”
Hükümet Sorumluluk Ofisi’ne göre, yaşları 15 ile 25 arasında değişen dört Amerikalıdan üçü internette aşırı içerikle karşılaşıyor ve bu içeriğin yarısı ırk veya etnik kökene odaklanıyor.
Bu aşırılığa tepki olarak okullar sıklıkla disiplin kurallarına başvuruyor ancak Slater, çocukları zorbalık nedeniyle cezalandıramayacaklarını söyledi. “Adalet sistemi tarafından marjinalleştirilen aynı insanlara bundan yardım edilmesi pek mümkün değil. Okulların mağdurları desteklemesi gerekiyor” – bu da “öğrenciler için medya okuryazarlığı” anlamına geliyor – “ve failleri cezalandırdıktan sonra işlerinin bittiğini düşünmemeli.”
Siyah gençlik öncelikli hedef
NAACP Santa Barbara başkanı Connie Alexander-Boaitey, Kaliforniya genelinde – yeterince temsil edilmedikleri topluluklarda bile – Siyah öğrencilerin “en yüksek düzeyde nefret” yaşadıklarını söyledi. Afrikalı Amerikalılar, Santa Barbara İlçesi nüfusunun %2’sini veya “okullarımızda 100 ila 300 genç”i oluşturuyor. Çoğu zaman ‘Ah ama o kadar da yok’ diye konumlandırılıyoruz ama hâlâ o kadar çok kişi zarar görüyor.”
Bu şiddetin çoğunlukla etnik gruplar arasında “dil şiddetiyle” başladığını söyleyen kendisi, 2022 baharında genç Latin öğrenciler tarafından “N-kelimesi” olarak adlandırılan bir ortaokul öğrencisinin örneğini vurguladı. Her gün, her hafta, fiziksel şiddete yöneliyor. Bu genç darp edildi, yere atıldı, dövüldü. Çocuklar onun boynuna atlayıp ‘George Floyd’ diye slogan attılar… Bir terapiste görünmesi bile beş ay sürdü.”
Latin Amerikalı ve Afrikalı Amerikalı öğrenciler arasındaki zorbalığın aynı dinamiğinin o zamandan beri benzer, daha yeni sözlü ve fiziksel saldırılarda da devam ettiğini ekledi.
Alexander-Boaitey, bu nefretin kökeninin “topluluklar arasındaki kopukluk” olduğunu söyledi. Mücadelenin olduğu yer burasıdır: Latin ve Siyah topluluktan liderlerin oturup kendi konuşmalarını yapmasını nasıl sağlayabiliriz? Bunun gerçekleşmemesini destekleyen şey ‘bunun hakkında konuşmamıza gerek yok, sadece tek bir olaydı’ şeklindeki silme kültürü. Ama bu sabit.”
Liberal bölgelerde AAPI nefretiyle mücadele
Piedmont Lisesi’nde ikinci sınıf öğrencisi ve AAPI Youth Rising’in Kurucusu ve İcra Direktörü Mina Fedor, okuldaki zorbalığın ilerici bölgelerde bile yaygın olduğunu ve bunların çoğunun Asyalı öğrenciler tarafından diğer Asyalı öğrencilerle dalga geçildiğini ve onları birbirine düşürmeye çalıştığını söyledi. diğer AAPI gruplarına daha fazla uyum sağlayabilecekmiş gibi görünmek için aşağılanıyorlar, yoksa bu insanların uyduğu büyük bir şaka olarak görülüyor.
Bu nefreti ilk kez Berkeley’de yedinci sınıfa giderken COVID-19 salgını sırasında deneyimlemeye başladığını söyledi. “O zamanlar” dedi, “birçok Asyalı
Aidiyet duygumuzu hedef alan yorumlarla ayrımcılık yapmayan bir virüsle suçlandık: ‘Geldiğiniz yere geri dönün’, daimi yabancılar olduğumuz, fazla başarılı örnek azınlıklar olduğumuz fikri.”
Bu nefretle mücadele etmek için Fedor, “Berkeley’deki su parkında yaklaşık 70 katılımcının olması umuduyla küçük bir topluluk toplantısı düzenlediğini” söyledi. Bunun yerine mitinge 1200’den fazla kişi katıldı. O gün bu küçük eylemleri gerçekleştirerek fark yaratabileceğimi fark ettim ve AAPI Youth Rising’i kurdum.”
‘Zorba olmak, zorbalığa uğramaktan daha kolaydır’
Orta Sahildeki Santa Maria’daki One Community Action’ın Gençlik Sağlık Koordinatörü Anahí Santos şunları söyledi: “Ben Mixteca’yım, Meksika’nın Oaxaca eyaletinden; Göç edenlerin çoğu Kaliforniya’ya geliyor ve burada yerli akranlarına zorbalık yapan Latin gençleri görüyoruz. Beyazlığa ne kadar yakın olursanız o kadar güvende olursunuz… ve bunu, şehrimizin güney yakasındaki ağırlıklı olarak yerli ve bazen de siyah olan çetelerle bile, daha beyaz Latin kuzey yakasındaki çetelerden ayrılmış olarak görüyorsunuz.
“Toplumumuzda zorba olmak, zorbalığa uğramaktan daha kolaydır” dedi, “çünkü 12 yaşına geldiğimizde zaten ailemizin bakıcısı olmaktan, hayatta kalmak için çalışmak zorunda kalmaktan endişeleniyoruz. Bu şiddet ortamında okula gitmek daha kolay ve uzun vadede silahlı şiddete, uyuşturucu kullanımına ve hatta hapse bile dönüşüyor.”
Bu yol akranlarla sosyal olarak bağlantı kuramamaktan kaynaklandığı için Santos, bu bağlantıyı teşvik etmenin çok önemli olduğunu söyledi: “Latin kültüründe çok fazla ırkçılık var ve bu bizim kendi topluluğumuzun kendine zarar vermesine neden oluyor… aynı ülkede, aynı şeyleri yaşamıyoruz, kendimizle ve nereden geldiğimizle gurur duymanın ne demek olduğunu öğrenmiyoruz. Gençler kendilerini sağlıklı bir şekilde ifade edebildiklerinde kendilerine sağlıklı bir şekilde bakabilirler.”
“Gençler akranlarının farklı kültürel geçmişlerini anlayabildiğinde,” diye ekledi, “bunu kendimiz %100 deneyimleyemesek de – ister nefret ister başka olmanın verdiği mutluluk olsun – öğrenciler kendileriyle gurur duyma anlamında bağlantı kurabilirler , geçmişlerini ve geleceklerini.
