ABD başkan adaylığı için yarışan Cumhuriyetçi siyasetçi Donald Trump’a hem kızıyorum hem de müteşekkirim. Kızıyorum, çünkü ana akım Amerikan siyasetinde ayrımcı söylemleri muayyen ölçüde meşrulaştırdı. Müteşekkirim, çünkü Müslüman karşıtlığını öyle uç noktalara taşıdı ki, Amerika’da aklı başında herkesi Müslümanları savunmaya
Yazılı olmayan bir kural gibidir: Savaş, Amerika’yı kullanışlı dostlarına ve müttefiklerine yöneltir. Sahada işbirliği telkinleri ve baskısı artar. İş ortaklarının askeri sonuca tesir etmeyen dış politika ve insan hakları kusurlarının üzeri ise büyük ölçüde örtülür. Amerika IŞİD’e karşı adı resmen
Uluslararası ilişkilerde askeri hamle seçeneği, milli savunma ve ülke çıkarları adına olumlu sonuçları temin için dizayn edilmiştir. Siyasi ve finansal yüklerinden dolayı pek tavsiye edilen bir dış politika enstrümanı değildir. Getirisi götürüsünden çok fazla olacaksa, sonuçlarına katlanıp uygulanabilir. Ankara’nın Suriye’yle
‘İşte şimdi Obama’ya fena kızdım’ diyorsun, ağzını açıp gözünü yummaya hazırlanıyorsun, ama Cumhuriyetçi rakiplerini, hele başkan adaylarını görünce yine vazgeçip rahmet okuyorsun. ABD Başkanı ile yedi yıllık serencamımızın kısa öyküsü bu. Başkan Barack Obama, G-20 zirvesi vesilesiyle Türkiye’ye, ardından Güneydoğu
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, desteklediği Adalet ve Kalkınma Partisi’nin (AKP) 1 Kasım sandık zaferinden sonra, tüm dünyaya sonuçlara saygı duyma çağrısını boşuna yapmadı. Bir siyasi partinin en yakın rakibine 24 puan fark atarak yüzde 49 oyla tek başına iktidar olduğu
Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ve iplerini elinden bırakmadığı partisi AKP, tarihin verdiği altın fırsatları tepti. Türkiye’yi dünya demokrasi ve refah liginin üst basamaklarına taşıma motoru olabilecekken, gözleri kendi iktidarları ve ikballerinden başka bir şey göremez oldu. Öylesine bir körlük içerisindeler
Türkiye’nin yoluna demokrasi mi, yoksa otokrasi mi olarak devam edeceğini belirleyecek kritik 1 Kasım seçimleri yaklaşırken yurtiçinde olduğu gibi dünyada da maskeler bir bir düşüyor. Özellikle ABD ve bazı Avrupa devletleri, çeşitli eylemleri ya da eylemsizlikleriyle Türkiye’de hak ve özgürlük
ABD Başkanı Barack Obama bir hafta içinde iki kez Cumhurbaşkanı R. Tayyip Erdoğan’la telefon görüşmesi yaptı. İlki, Ankara katliamına taziye içindi. İkincisi ise hükümet hâlâ üzerine alınmamakta ısrar etse de, Suriye politikasına taziye niteliğinde kabul edilebilir. Beyaz Saray çevrelerine yakın
Rusya’nın Suriye’de askeri hamlesi ve Devlet Başkanı Vladimir Putin’in geçen haftaki Birleşmiş Milletler şovu stratejik açıdan ‘Ortadoğu’da ben de varım’ diyerek ABD’ye meydan okuma anlamına geliyor. ‘IŞİD’le savaşıyorum’ bahanesiyle ABD destekli Esed rejimi muhaliflerini hedef alan ve Suriye’deki askeri üslerini
Geçen hafta Amerikan kamuoyunun dikkatleri Papa Francis’in Washington, New York ve Philadelphia ziyaretlerine odaklanmışken, dış politika stratejistleri ise Rusya’nın Suriye’deki askeri varlığını artırma hamlesi üzerinde kafa patlatıyordu. O hamle ki, temelde Ukrayna işgaline tepkisinden dolayı uzun süredir Rusya Devlet Başkanı
