Adil Kabul Öğrencileri (SFFA), başvuru süreçlerinde ırkı göz önünde bulundurdukları için Harvard ve Kuzey Karolina Üniversitesi’ne (UNC) dava açıyor. Ayrıca SFFA, Harvard’ın kabul politikalarının Asyalı Amerikalı adaylara karşı ayrımcılık yaptığını söylüyor.
SFFA, muhafazakar aktivist Edward Blum’un bir eseridir. Kar amacı gütmeyen kuruluşunun, aday öğrencileri değerlendirmek için ırk bilincine sahip kriterler kullanan üniversiteler tarafından yanlışlıkla reddedilen 22.000 üyesi olduğunu iddia ediyor. Blum’un iddia edilen 22.000 kurbanından hiçbiri ifade vermedi. Bununla birlikte, Harvard davasında biri, birinci nesil göçmen ebeveynleri, mükemmel test puanları ve 460 sınıfındaki en iyi not ortalaması olan Çinli bir öğrenci olarak tanımlandı ancak adı verilmedi.
2022’de UNC, 4.325 birinci sınıf için 43.500 başvuru aldı. UNC 40.000 başvuruyu reddetti. Bu oranda, ilk iki düzine okul göz önüne alındığında, Blum’un 22.000 öğrencisi toplam reddedilenlerin sadece %2’sini oluşturuyor. Bu sayı, ilk 100 okul arasında ihmal edilebilir bir yüzde 0,0055’e düşüyor.
Olumlu eylem savunucuları, özellikle Harvard ve UNC’nin kabullerde yarışın kampüs çeşitliliği yarattığını tartıştığı gerçeği göz önüne alındığında, bunun büyük bir sorun olmadığını söylüyor. Yüksek Mahkeme, 1978’deki Bakke davasına kadar bunun meşru bir hedef olduğuna karar verdi.
Bu davada yargıçlar, ırk kabul kotalarını kaldırdılar, ancak Mahkeme tarafından Grutter v Bollinger davasında onaylanan modern çeşitlilik mantığının kapısını açtılar: “Eşit Koruma Maddesi, Hukuk Fakültesi’nin kabul kararlarında ırkın dar bir şekilde uyarlanmasını yasaklamıyor. farklı bir çalışma grubundan gelen eğitimsel faydaları elde etmeye yönelik çekici bir ilgiyi daha da artırıyor.”
Blum, ırk bilincine sahip kabullerin Anayasa’nın Eşit Koruma Maddesini ve 1964 Sivil Haklar Yasası’nın VI. Başlığını ihlal ettiğini savunuyor. Son yıllarda dört dava açtı, ancak henüz birini kazanamadı. Yüksek mahkemedeki 6-3’lük muhafazakar çoğunluk göz önüne alındığında, Blum’un gemisi nihayet gelmek üzere olabilir.
MAHKEMENİN KARARININ OLUMLU OLMA İHTİMALİNİ SÖYLEMEK ERKEN
“Yüksek Mahkemenin Harvard olumlu eylem davasıyla ilgili olarak ne yapacağını söylemek için henüz çok erken olduğunu düşünüyorum. Açıkçası, Mahkeme’nin yapısına dayanarak çok endişeliyiz, ancak birkaç yıldır muhafazakar unsurların tekrarlanan girişimlerinde, olumlu dava davalarının kitaplarda kaldığını ve kitaplarda devam eden kullanım için güçlü emsaller olduğunu da biliyoruz. Asya Amerikalıları İlerleyen Adalet-AAJC Başkanı ve CEO’su John C Yang, “kabul politikasında ırkın önemi” dedi.
Yang, Etnik Media Service’i tarafından organize edilen basın bilgilendirme toplantısında konuştu.
Yang, hem bölge mahkemesinin hem de temyiz mahkemesinin Asyalı Amerikalılara karşı ayrımcılık yapıldığına dair hiçbir kanıt bulunmadığı sonucuna vardığını kaydetti.
“Harvard örneğinde, Harvard’daki Asyalı Amerikalı kayıt önemli ölçüde arttı. Asyalı Amerikalılar Amerikan nüfusunun yalnızca yaklaşık %7’sini oluştursalar da, en son kabul edilen sınıfın yaklaşık %28’ini oluşturuyorlar” dedi.
Yang, 2010’dan bu yana bir dizi anketin Asyalı Amerikalıların üçte ikisinin olumlu eylemi desteklediğini tespit ettiğini de sözlerine ekledi. Harvard, kabullerde ırkı düşünmeyi bırakırsa, Siyah öğrencilerin sayısının yüzde 14’ten yüzde altıya düşeceğini söyledi. Latin öğrenciler yüzde 14’ten yüzde dokuza düşecekti. Bir Georgetown Üniversitesi araştırması da aynı sonuca vardı.
David Hinojosa, Hukuka Dayalı Sivil Haklar için Hukukçular Komitesi ile birlikte. 31 Ekim’de saat 10.00’da Yüksek Mahkeme önünde UNC davasını tartışacak.
“Birçok insan olumlu eyleme karşı bahse giriyor. Adalete ve fırsata karşı bahse giriyorlar. Ama tarih bizden yana; Anayasa bizim tarafımızda; Hukuk bizden yana, gerçekler de öyle” dedi Hinojosa.
Hinojosa, bahislerin daha yüksek olamayacağını belirtti.
“Olumlu eylemden sadece kurtulmak istemiyorlar. Tarihi tamamen silmek ve geçmişin tüm ayrıcalıklarını bugüne geri getirmek istiyorlar” dedi.
SFFA kürsüye hiçbir öğrenci koymadı. Harvard’ın yaptı. Sally Chen onlardan biriydi. Sınırlı İngilizce konuşan işçi sınıfı göçmenlerinin kızı Chen, Harvard’ın ırk bilincine sahip kabul politikaları olmasaydı Harvard eğitiminin avantajlarına sahip olmayacağını söyledi.
“Babam bir Çin lokantasında aşçıydı ve annem Çin Mahallesi’ndeki bir fırında çalıştı. Altı kişilik ailemiz San Francisco’da tek yatak odalı bir dairede büyüdü ve ikimiz de geçinmek için mücadele ettik. Chen, “Hayatım boyunca devlet okullarına gittim ve gerçekten küçük yaşlardan itibaren ailem adına sık sık tercüme yaptım ve savundum” dedi.
Harvard’a başvuran Chen, lise danışmanının tavsiyesini görmezden geldi ve geçmişi hakkında konuştu. Bunun “kim olduğumu, bugün yaptığım işi neden yapmak istediğimi ve bu bağlama sahip olmak beni çok daha güçlü bir aday yaptığını” anlamak için gerçekten çok önemli olduğunu söyledi.
Bugün Chen, herkese, ancak özellikle sınırlı Enstitü için eğitim fırsatları açan politikaları savunuyor.
